13.12.15 พี่ยุนมาเป็นทหารที่เมืองไทย

มีข่าวว่าพี่ยุนมาเมืองไทย  คราวนี้ซูชิไม่สามารถอยู่อย่างปกติได้แล้ว  คิดไปต่างๆ นาๆ ว่าจะมาจริงเปล่าก็เห็นๆอยู่กับสภาวะการเมืองไทยในปัจจุบันมันวุ่นวายแบบนี้  คอนแจยังเลือนแล้วพี่ยุนจะมาได้ไง

เรียกว่าวันที่ 14 ธันวาคม 2556  ถึงจะรู้ว่ามาจริงๆ  แต่ไฟท์ไนว่ากันอีกที จะเดินทางจากเกาหลี หรือญี่ปุ่น เรียกว่าเช็คข่าวกันให้วุ่นวาย (นี้ฉันเป็นแฟนคลับหรือเป็นนักสืบกันแน่ 5555+)  แล้วก็สรุปได้ว่าพี่ยุนมาถึงเมืองไทย ตี 4.50 กรี๊ดเช้ามาก แต่เพื่อพี่ยุนซูชิทำได้ก็แค่ตื่นตี 3 เพื่อให้ไปถึงสนามบินตี4  แม่เจ้า ตี 1 ชั้นยังไม่นอน

15.12.13  รอกระเป๋ารอรัก

ถึงสนามบินแม่เจ้าออกประตู C ไกลมาก ต้องมานั่งดูอีกว่าพี่ยุนจะเดินเองหรือนั่งรถว่ะ หรือว่านั่งรถตู้ไปออกวีไอพี   แต่คิดแล้วเสี่ยงเอาว่ะ คงไม่ออกวีไอพีหลอก(มั่ง) พอเห็นรถกล๊อฟวิ่งมาเท่านั้นล่ะตรูวิ่งไปดังข้างหน้าดีกว่าเพราะคิดว่าสังขารคงไม่ไหวจะติ่งตามรถกล๊อฟ    พอสักพักพี่ยุนก็มา  กรี๊ดดดดด(ในใจ) ถ่ายๆ  พี่ยุนก็แบ๋วจะเดินไปทางออกปกติ จนพี่(คยอง)แจ ต้องเรียกพี่ยุนมาทางนี้  (กรี๊ดดดดพี่ยุนเด็กหลงทาง)  

 พอพี่ยุนเข้าตม.ไปแล้วก็วิ่งไปดักด้านหน้าตม  พอออกมาแม่เจ้าอีกฝั่งคนเยอะ  ขออยู่ฝั่งนี้ก็ได้ว่ะ อยู่ฝั่งคนน้อยดีกว่า(มุมนี้ติดเสาแม่เจ้าถึงว่าเค้าไม่มาถ่ายมุมนี้) 

พี่ยุนเดินออกมาแบบเท่ห์ มีแค่ garde การท่า  2 คน แล้วก็ Staff 2 คน แล้วก็พี่คยองแจ  แล้วก็เดินไปรอรับกระเป๋าเดินทาง กรี๊ดดดดด (ก่อนหน้านี้ก็ยังคิดเลยว่าอยากให้พี่ยุนเดินไปรับเองคงจะสุดๆไปเลย) พี่ยุนเดินไปรอกระเป๋า แบบว่าฉันก็ถ่ายต่อไป เรียกว่ายืนถ่ายกันแบบสุดๆ ประมาณเธออยากถ่ายก็ถ่ายไป ฉันยืนหลับก็ได้ เรียกว่าสุดจะชิว  โดยที่ทุกคนก็น่ารักมากเลยไม่มีใครไปวุ่นวายอะไรพี่ยุนเลย  เรียกว่าทุกคนฟินกันทั่วหน้า    แต่พอออกมาแม่เจ้าคนเยอะมาก แต่ซูชิเชื่อว่าพี่ยุนต้องดีใจมากๆ ที่มีคนมารอรับเยอะขนาดนี้  ก็มาแบบปิดๆ ไม่บอกใคร แถมด้วยมันเช้ามากเลยนะ ต้องบอกว่าแคสสุดยอดมาก ^___^ 

หลังจากนั้นซูชิขอตัวกลับบ้านไปนอนเอาแรง + สืบข่าวก่อนว่าไปถ่ายกันที่ไหน  บางข่าวบอกกาญจนบุรี  สมุทรสาคร สมุทรสงคารมบ้าง  บางคนบอกไปโน้นภูเก็ต 

พอรู้ว่าเป็นอัมพาวา  หุหุไม่ไกลเกินเดินทาง แต่กว่าจะได้ออกจริงโน้นบ่าย 2  ถึงก็บ่าย 3 กว่าแล้ว  มาถึงคนเยอะมากมาย  เห็นหลายคนบอกพี่ยุนไปกองยังไม่กลับก็เลยนั่งกินข้าวกันชิวๆ คุยกันเมาส์กันไป  พอสักพักรถตู้มาทุกคนก็ออกจากห้องอาหารกันหมด  แต่ซูชิไม่จ้า นั่งชิวๆ มองพี่ยุนในห้องกระจก  จนเห็นน้องหลายๆ คนโดนไล่ออกไปไกลลิบ(นอกรั้วรร.)  บางส่วนก็โดนไล่ให้เข้ามาในห้องอาหารแล้วปิดประตูเพื่อไม่ให้ออกจากห้องได้    (คุณกลัวพวกฉันไปทำร้ายอะไรพี่ยุนหรือไงพวกฉันแค่พี่ยุนมองมาก็แทบจะตายอยู่ตรงนั้นแล้วไหม)  ไล่แล้วจนพอใจก็ให้พี่ยุนออกมา    พี่ยุนก็แสนน่ารักโบ๊กมือและโค้งให้ แล้วเดินขึ้นที่พักไป  ซูชิก็ได้ซิกซิกพี่ยุน  ซูชิถ่ายพี่ไม่ได้ลงมาอีกรอบได้ไหม

พี่ยุนขึ้นแล้วก็คุยกันจะกลับกันกี่โมงไม่ควรจะดึกมากนะเพราะพรุ่งนี้ทำงานจ๊ะ ก็บอกประมาณ 2 ทุ่มก็พอรอให้แน่ใจว่าพี่ยุนไม่ไปกินข้าวที่อื่น ยังเดากันเลยว่าจะกินที่ไหนนะ จะใน รร.ก็ไม่น่าจะใช่เพราะรสชาติอาหารที่กินเรียกว่าไปกินข้างนอกดีกว่า  นั่งคุยไปสักพักกำลังจะกลับแล้วพี่โล้นทีมงานเดินมาคุยกับคนเกาหลีที่กินข้าวกันอยู่ในห้องได้ใจความประมาณเดี๋ยวจะไปกินข้าวข้างนอกนะคุณจะไปไหม (อันนี้เดาล้วน555+)  เลยอยู่รอกันอีกสักนิด นั่งเมาส์กันไป  ประมาณ ทุ่มกว่าๆ  รถตู้ก็ออกไปจาก รร.อย่างรวดเร็ว คราวนี้แคสทั้งหลายวิ่งวุ่นเลยจ๋า  รวมทั้งซูชิที่มารู้ว่าเค้าไปที่ร้านฟ้ามุ๋ย กันเอาละว่ะ  ไม่ใช่ถิ่นแล้วเราจะไปกันอย่างไง เมื่อกลางวันใช้ GPRS หา รร. ยังไปเจอนาเกลือมาแล้วตรูไม่เชื่อมึงแล้ว GPRSแล้ว..... ดีนะที่มีน้องๆ บางคนไปถึงที่ร้านแล้วบอกว่าร้านอยู่ไหนขอบคุณน้องๆ ที่น่ารักทุกคนเลย

มาถึงร้านไม่ใช่ร้านใหญ่อะไร แต่ตอนนี้รถเต็มร้านเลย  วันแรกแคสไปกันไม่เยอะเพราะกลับกันไปเยอะแล้ว ซึ่งตอนแรกทางร้านบอกว่าไม่รับคนแล้ว บางคนก็เลยรออยู่ข้างนอกรวมทั้งซูชิ  เพื่อรอพี่ยุนออกมา  แต่กว่าจะออกมาแม่เจ้า ซูชิเมื่อยมากกกก  เลยไปนั่งคุยกับป้าที่ช่วยงานในร้าน

ป้า :  เค้าเป็นดาราเกาหลีหรอชื่ออะไร

ซูชิ : ชื่อยุนโฮ วงดงบังชินกิ ป้ารู้จักไหม

ป้า : ไม่รู้จักแต่ป้าว่าไม่เห็นหล่อเลยนะ

ซูชิ +แคส : ไม่จริงงงงหล่อมากนะป้า  แต่อาจจะไม่ใช่แบบที่ป้าชอบก็ได้เน้อ

ป้า : อืม  แต่ป้าว่าเค้านิสัยดีนะ  เค้าสวัสดีป้าด้วย มิน่าถึงมีคนรักเค้าเยอะ

ซูชิ +แคส : ยิ้มแก้มแตก (ดีใจมากกว่ามีคนชมว่าพี่ยุนหล่ออีก)

เมาส์กันสักพัก พี่ยุนก็ออกมาทุกคนก็พากันกรี๊ดดดดดด พี่ยุนใส่เสื้อมีฮู้ดก้มหน้าแต่เดินยิ้มน่ารักมาก 5555  แล้วก็เดินขึ้นรถกันไป  คราวนี้คนก็ลุ่มกันที่ตรงประตู แต่ซูชิคิดแล้วหน้าประตูคงไม่สามารถ หน้ารถเลย 555+ 

พี่ยุนพอขึ้นรถไปก็เอาฮู้ดออก เสร็จแล้วก็ขยี้หัว (โอ๊ยยยยยน่ารักมาก)  ซูชิก็เลยเอาวะโบ๊กมือสักหน่อย พี่ยุนก็ยังคงเก๊กอยู่  แต่ซูชิไม่ยอมแพ้โบ๊กต่อไป จนทีมงานหันมาโบ๊กมือให้ ซูชิก็เลยโบ๊กมือพร้อมหัวเราะ คราวนี้สำเร็จพี่ยุนยิ้ม กรี๊ดดดดด ซูชิอยากสลบแต่กลัวไม่มีคนรับ  พอส่งพี่ยุนเสร็จก็เลยกลับบ้านเลยไม่ได้ไปส่งที่ รร. เพราะไงก็ไปส่งไม่ทัน  พอขึ้นรถกลับกทม เลยสรุปว่าพรุ่งนี้ตามไหม ทุกคนบอกตามเพื่อความฟิน แต่ซูชิทำงานเลยอดตอนกลางวันขอตามไปฟินตอนเย็นล่ะกัน 

16.12.13 แม้ไม่เจอหน้าแต่ได้หายใจที่เดียวกับเธอก็พอ

  ทำงานเสร็จรีบออกให้เร็วที่สุดแต่แม่เจ้า จากสีลมแหล่งที่รถติดมากเป็นอันดับต้นของกทม กว่าจะถึงอัมพาวา ก็ปาเข้าไปทุ่มครึ่งแล้วไหม  โดยน้องที่อยู่ในรีสอท์ก็บอกว่าซูชิรีบมาด่วนเค้าจะไม่ให้แฟนๆเข้าแล้วนะด่วนๆ   พี่ยุนขึ้นไปแล้วแล้วก็คาดว่าคงไม่ลงมาแล้ว  ก็เฮ้ยจริงอะวันนี้ซูชิยังไม่ได้เจอหน้าพี่ยุนเลยนะ ไม่ยอมไม่ยอม  (แต่แกก็ต้องยอมใช่ไหมซูชิ)  เลยต้องเปลี่ยนแผนไปกินข้าวร้านฟ้ามุ๋ย เพราะเมื่อวานก่อนกลับบอกว่าไว้พรุ่งนี้จะมากินนะ   แต่มาถึงร้าน บรรยากาศช่างต่างจากเมื่อวานเลย ไม่มีรถเลย แถม 2 ทุ่มครัวปิดแล้วอดกิน >*<   อยากกินปูเหมือนพี่ยุน ที่เค้ารายงานว่าได้ยินเสียงดูดปูจ๊วบๆ    เลยต้องกลับที่พักแถมที่พักก็คนละฝั่งจากที่พักพี่ยุน คราวนี้มืดแล้วด้วยข้าวก็ยังไม่ได้กิน ซื้อมาม่าไปต้มกินที่รีสอรท์ก็ได้วะ  จากร้านฟ้ามุ๋ย เป็นมาม่าหมูสับใสทุกอย่าง     แล้วบอกพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าเพื่อไปฟินส่งพี่ยุนเข้ากองนะ (สรุปวันนี้ไม่ได้เห็นพี่ยุนจริงๆแล้ว)

17.12.13 ความบังเอิญมีอยู่จริง

ซูชิออกเดินทางจาก รร. 7 โมง แต่พอเช็คทวิต ......พี่ยุนออกไปตั้งแต่ 6 โมง ซูชิยังไม่ตื่นเลยไหม พี่ยุนทำกับซูชิได้ลงคอ  แต่ก็ต้องเริ่มต้นที่ รร.พี่ยุนก่อนล่ะกัน พอถึง รร.  เห็นเหล่าแม่เกาหลีจ้างพี่แท็กซี่+พี่วิน   สบายซูชิละ(อิอิ) ตามพี่แท็กซี่ยังไงก็เจอพี่ยุนแน่ๆ 5555+   ซูชิเยียบเลยจ๊ะ แล้วก็มาเจอกับพี่แท็กซี่ กำลังจะกลับรถข้ามสะพาน  ซูชิก็กลับตามแต่.....แต่ซูชิขับนำหน้าพี่แท๊กซี่  ในรถบอกพี่ซูชิไหนบอกเราจะตามรถแท็กซี่ไม่ใช่หรอ   ซูชิ ยังทำเก่งตอบไปเลยว่า ไม่เป็นไรเราตามพี่วินก็ได้นิ  แต่แล้วพี่วินเธอกับไม่ยอมขับนำซูชิ ขับช้าตามรถซูชิเสียอีก แล้วแบบนี้ทำไงดีล่ะจะตามอย่างไงว่ะ  ซ้ำร้ายพี่แท็กซี่ยังใจร้ายเปิดไฟเลี้ยวซ้าย ซูชิก็นึกเลี้ยวซ้ายแต่ที่ไหนได้แท็กซี่ขับตรง แงๆ  ต้องเสียเวลากลับรถอีก (เรียกว่ารู้แบบนี้ขับตามพี่แท็กซี่ก็ดีอยู่แล้ว) ยังดีที่เด็กๆ ที่ไปก่อนพอรู้เส้นทางไปแล้วบ้างก็เลยไม่สนพี่แท๊กก็ได้ชิชิ 

แล้วก็มาถึงจนได้ วัดน้อยแสงจันทร์ เห็นแฟนๆ นั่งรออยู่ ซูชิก็เดินเอ๋อ  ประมาณตรูจะไปทางไหนดี  พอหันกลับมาเจอพี่แท๊กซี่ขับมาถึงหลังซูชิอีก  5555+ (ไปหลงมาอะดิ)  สุ่มหัวกันอีกเราตามแม่เกาไปไหม ว่าแล้วตามจ๊ะ  พอเดินไปได้สักพักคิดได้เฮ้ยนี้มันทางที่เราขับรถมาแบบนี้เราไม่ขับรถเลยละจะไปจอดที่วัดทำไมเหนื่อยไม่คุ้มไม่น่าจะใช่ด้วย   ว่าแล้วเดินกลับไปตั้งต้นที่วัดใหม่อีกครั้ง  จนเจอพี่ชาวบ้าน 

พี่  : ดูเค้าถ่ายทำหนังหรอ  

ซูชิ&พวก : ใช่ค่ะพี่รู้ทางเข้าไปดูไหมเอาแบบไม่รวบกวนคนอื่นนะ

พี่ : ไปทางโน้นกันแถวๆที่น้องยืนอยู่ตรงเมื่อกี้นี้

ซูชิ&พวกพ้อง : (ซูชิเฮ้ยแสดงว่าเราเอ๋อจริงพี่เค้าถึงจำได้หรือเปล่า) 

พี่ : เข้าทางนี้แล้วก็ได้แต่จะเจอ อพปร เฝ้าทางอยู่นะ  แต่มันมีทางเข้าเล็กๆ สามารถเดินเข้าไปได้เข้าไปในสวนนะ ลองเดินไปดูสิพี่ว่าเห็นนะ 

เท่านั้นล่ะซูชิ&พวกพ้องก็เดินตามที่พี่เค้าว่าจนไปเจอพี่อพปร

พี่อพปร :  ตรงนี้เดินเข้าไปไม่ได้แล้วนะ แต่มีอีกที่จะเห็นชัดตลอดการถ่ายทำแต่ต้องเสียเงินเท่าไรพี่ไม่รู้พวกนู๋ต้องไปถามเอง  ทางตรงนี้มันเดินลำบากเดี๋ยวจะหลงป่ากันไป อันตราย   (ประมาณพวกแกไปเสียเงินเถอะชั้นไม่อยากเดือดร้อนไปตามพวกแกออกมาจากป่า ) 

ซูชิ&พวกพ้อง : งั้นพวกนู๋ ขอเดินไปสำรวจทางก่อนนะถ้าไม่ได้จริงก็คงออกมาแต่ถ้าสัก 10 นาทีได้ยินเสียงอะไรพี่เข้าไปตามพวกนู๋หน่อยนะ 5555+     

แล้วก็เดินเข้ามาเป็นสวนมะพร้าวซูชิคิดถึงสมัยวัยเยาว์ กระโดดสวนแถวบ้านเล่นจริงๆ  เดินมาไม่ไกลเห็นรถของกองถ่าย เรียกว่าแบบชัดเจน ซูชิมาถูกทางแล้ว พี่ที่ทำงานน่าจะอยู่ฝ่ายตัดต่อบอกพี่มีรูปนะอยากดูเปล่า ข้ามเลย  ซูชิก็เลยพี่โดดเอามาให้นู๋ดูสิ พวกนู๋ข้ามไปเขตนั้นไม่ได้ลงอาคมไว้ 555+  แล้วเราก็เจอที่เหมาะคือใต้ต้นมะพร้าว  หลังกองถ่าย ซึ่งพวกเราก็เลยบอกว่าอยู่มันตรงนี้ละยังไงพี่ยุนก็ต้องมาเข้าห้องน้ำ อาจจะไม่ได้เห็นเค้าถ่ายอะไรแต่เราอยู่ตรงนี้พี่ยุนก็ต้องมาฉี่ หุหุ ไงก็ต้องเห็น พอเห็นที่ตั้งฐานทับเฝ้าซุ่มดูผู้ชาย(มา)ฉี่เรียบร้อย ก็เลยบอกว่าเราไปหาอะไรกินก่อนดีกว่าไม่งั้นภาระกิจครั้งนี้แม้จะสำเร็จแต่เราอาจจะต้องกินเนื้อกันเหมือนนางสิบสองก็ได้ (เด็กๆจะรู้จักไหม???)   เลยออกมากินข้าวกันเสร็จเรียบร้อย เข้าไปอีกรอบเพื่อเฝ้ารอให้พี่ยุน(มา)ฉี่    

กินข้าวผัดหมูหวาน + กระเพาะไก่หวานเรียบร้อยที่ รร. เรียกว่ากินกันเสียชีวิตขณะปฏิบัติหน้าที่เท่านั้นไม่อร่อยเลย แงๆ แล้วก็กับมาที่ดง(มะพร้าว)บังอีกครั้ง นั่งรอสักพักใหญ่ๆ  เห็นพี่คยองแจ มาแต่ไกลก็เสื้อพี่แกเห็นชัดเจนมาก  เดินมาทางนี้ก็เฮ้ยมีหวัง พี่ยุนต้องมาฉี่แน่นอน 555+  พอสักพักทุกคนเริ่มแตกตื่น พี่คยองแจเดินมากับทหารนายหนึ่งซึ่งอ้วนๆ ดำๆ 

ซูชิ : ไม่ใช่พี่ยุน

ฝ : ใช่พี่ยุนสิมากับพี่โจเซฟ

ซูชิ : ไม่จริงพี่ยุนไม่ดำและหน้ามอขนาดนี้นะไม่ใช่หลอก ฝ.

นฝ/นช/นป : ใช่พี่นั้นพี่ยุนจริงๆ 

ซูชิ : ไม่จริงงงงงงงงงงงง .........จริงด้วยพี่ยุนของซูชิทำไมเป็นแบบนี้ กล้องอยู่ไหน ตั้งค่ากล้องโอ๊ยๆ จะทันไหม

พอพี่ยุนเดินมาทางด้านหลัง จะมีเจอกลุ่มแรกก่อนกลุ่มแรกกรี๊ดดดดดด เอาว่ะพอมาถึงตรงโซนที่ซูชิอยู่พี่ยุนมองแล้วก็โค้งให้ แม่เจ้าตรงนั้นมีอยู่กัน 4 คน ความฟินหาร 4  รอบแรกเอาไปคนละ 25 % ขากลับพี่ยุนก็ไม่ได้สนใจอะไรเดินผ่านไปแบบชิวๆ  จะเรียกก็ไม่กล้า     แล้วเราก็นั่งรอนั่งเมาส์กันเสียงดังคนในกองถ่ายก็หันมาคุยมาแซวซูชิ&พวกพ้องเล่นกันแบบเป็นกันเองมาก  

พอเที่ยงๆ เค้าเริ่มพักกองกินข้าวกันพี่คยองแจมาอีกแล้วเหมือนมาดูพื้นที่เลย 5555 ประมาณไม่มีปัญหาอะไรพี่ยุนก็เดินมาคราวนี้ ด้วยอีกกลุ่มเค้าย้ายทำเลไปแล้วพวกซูชิไม่ย้ายจ๊ะเพราะรอดูพี่ยุน(มา)ฉี่ แบบนี้ดีกว่าไปดูถ่ายทำคือแบบว่าแค่นี้ก็ใกล้มากแล้วไม่น่าจะเกิน 20 เมตร   พี่ยุนเดินมาก็มองหาตรงจุดที่มีแฟนๆ นั่งซุ่มอยู่แต่ไม่เจอ แล้วก็เดินมาถึงตรงที่ซูชิกับพวกพ้องนั่งอยู่แบบว่ามองหาจริงๆ นะ พอเห็นแล้วก็เดินไปฉี่ ซูชิก็ได้แต่ขำๆ พวกเค้ารอตัวเองอยู่แล้วไม่ไปไหนสักกระหน่อย 5555+   รอบนี้เอาไปอีกคนละ 25 %  2 รอบ เป็น 50 % แล้ว  

 จากนั้นผู้ชายก็หายไปจากวงการห้องน้ำเกือบ 2 ชั่วโมง เรียกว่าเมาส์จนง่วง และแล้ววววววว พี่คยองแจก็มาอีกรอบ  พี่คยองแจมาแสดงว่าอีกไม่นานพี่ยุนก็ต้องมา สักพักพี่ยุนมากจริงๆด้วย   แต่คราวนี้พี่ยุนเดินคุยกับนักแสดงอีกคนเลยไม่ได้สนใจอะไร แต่มาเด็ดก็ตอนขากลับพี่คยองแจเดินกลับมาด้วยแล้วเห็นว่ามีการถ่ายรูปเลยชี้มาทางนี้ประมาณห้ามถ่ายโว๊ยทำให้พี่ยุนหันมามองพวกซูชิอีกครั้ง ได้ไปอีกคนละ 25 %  แต่  นฝ  เธอคิดว่าพี่คยองแจชี้ให้พี่ยุนเห็นว่ามีแฟนๆ อยู่ตรงนั้น นฝเป็นผู้หญิงคิดบวกมากมาย   

 จากนั้นพี่ยุนก็หายเงียบไปอีก  คนในกองเริ่มน้อยลงอีกแล้ว  เลยบอกกันว่าอยู่ตรงนี้ไม่เกิน 5 โมงนะเพราะอยู่ในสวนตอนมืดมันคงไม่ดีอันตรายไป รอจน 5 โมงแล้วก็ยังไม่มีวีแววว่าพี่ยุนจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้า จนต้องถามคนในกอง  

ซูชิ :  พี่ค่ะพี่ยุนเค้ากลับไปหรือยัง

พี่ในกอง : ยังไม่กลับ

ซูชิ :  (คิดในใจถ้าพี่หลอกนู๋ นู๋จะกระโดดไปเอาเรื่องพี่เลย555+)  

แต่พี่ก็ไม่ได้หลอกเมื่อพี่คยองแจเดินมาอีกครั้ง  คราวนี้พวกพี่ๆ ทีมงานก็ชี้ว่ามาแล้ว ทุกคนเตรียมตัวกันบอกน้องที่มาเพิ่มใหม่อีก 5 คนว่าห้ามกรี๊ดนะเดี๋ยวจะโดนว่าเอาให้โบ๊กมือพอ  พอพี่ยุนมาทุกคนพยายามทำตาม (น่ารักกันมาก) พี่ยุนก็มองเห็นสบตากันไป สำเร็จเป็นครั้งที่ 8 ของวัน ได้ไปอีกคนละ 25 % ครบ 100 % ตามเป้าหมาย  เรียกว่าคุ้มมาก  

กำลังเตรียมตัวจะออกอยู่แล้วทางทีมงานมาขอให้ออกไปจากบริเวณนี้เพราะอาจจะต้องถ่ายทำมาทางโซนนี้  ซูชิก็เลยออกมาจากดง(มะพร้าว)บัง  ออกมาแบบตัวลอยเรียกว่าไม่มีอาการหิวตอนอยู่ในสวน แต่พอนั่งรถเท่านั้นความหิวมาจากไหนไม่รู้เรียกว่าท้องร้องพร้อมกัน 4 คนก็ว่าได้ เลยถามว่าจะไป รร.พี่ยุนหรือว่าจะไปหาไรกินกันก่อน   สรุปที่คนให้ซูชิตัดสินใจ  เลยบอกว่าไปกินข้าวที่ฟ้ามุ๋ยก่อนดีกว่าถ้าไปรีสอท์รอพี่ยุนกว่าจะได้กินข้าวกลัวร้านจะปิดเสียก่อน เลยเดินทางไปร้านฟ้ามุ๋ย

บังเอิญเจอกันโดยไม่ได้นัดหมาย

ตอนขับรถมาคุยกันว่าถ้าเราไปกินข้าวกันอยู่แล้วพี่ยุนตามมากินด้วยจะเป็นไงนะ

ซูชิ :  เรามาก่อนไม่ได้ตามนะ แต่ดวงเราคงคู่กัน

นฝ/นช/นป/ : ใช่ดวงเราคงคู่กันแต่คงยากไปเปล่า

ซูชิ : นั้นสินะ 5555+  รีบดีกว่าเดี๋ยวจะรีบกินรีบไปรอพี่ยุนต่อ

มาถึงร้านฟ้ามุ๋ยไม่มีคนเลย พอเข้าไปก็เลยถามว่าเปิดไหมค่ะ ทางร้านบอกเปิดค่ะ เดินไปโต๊ะที่พี่ยุนเคยนั่งแต่ปรากฎว่าโต๊ะนั้นโดนจองไปแล้ว เลยบอกว่างั้นนั่งข้างๆ ก็ได้ ทุกคนเลือกที่นั่งกันโดยซูชินั่งตรงที่พี่คยองแจเคยนั่ง  ซึ่งตอนแรกซูชินึกว่าเป็นที่นั่งพี่ยุน (โดยใช้สิทธิความเป็นพี่เลือกที่นั่งนี้มาครบครอง)  แต่พอ น.ฝ บอกไม่ใช่พี่ตรงนั้นมันที่นั่งของพี่คยองแจ ก็เปลี่ยนอะไรไม่ทันล่ะ  คราวนี้ก็ขอเมนูอาหารก็คุยๆกันว่าเอาอะไรดีสิ่งแรกที่ต้องสั่ง ปลาทูทอดน้ำปลา (อร่อยมากใครไปขอแนะนำ) สลัดกุ้ง น้ำพริกไข่ปู ต้มยำรวมมิตร  แล้วก็ถามพี่คนเสริฟว่าคราวที่แล้วที่เกาหลีมาเค้าสั่งอะไรบ้างนะชอบกินอะไรบ้าง พี่ก็บอกว่าเค้าชอบแกงส้ม  แต่ด้วยซูชิไม่ชอบแกงส้มเลยไม่สั่งจ๊ะ  พี่คนเสริฟก็ถามว่าคราวที่แล้วพวกนู๋มาหรือเปล่าก็บอกว่ามาแต่ไม่ได้กิน   พอสักพักพี่เจ้าของร้านก็เข้ามาทักว่าขอบคุณที่มาจ๊ะ ไหนๆก็เจอพี่เจ้าของร้านแล้วก็เลยถามเสียหน่อย

ซูชิ : พี่ค่ะที่ๆจองนี้ใช่เกาหลีจองหรือเปล่าถ้าใช่นู๋จะได้ไปนั่งที่อื่นไม่กล้า

พจขร : ไม่ใช่จ๊ะนั่งได้

 ซูชิ :  พี่แล้วเกาหลีเค้าจะมาอีกไหม  

พจขร :  เค้าบอกว่าจะมานะแต่เค้าจะไม่ได้โทรจองอยากจะมาก็มาเลย เข้าชื่ออะไรนะ

 ซูชิ :   ชื่อยุนโฮดงบังชินกิ  พี่รู้จักไหม

พจขร :   ใช่คนนี้ไหม (พี่เค้าเอาอินสตราแกม)เป็นรูปยุนโฮกับสลัดกุ้งทองและก็แฟนๆ ให้ดู

 ซูชิ :  ใช่ค่ะคนนี้ เลย

 นฝ : กรี๊ดดดด น้องสั่งสลัดกุ้งเหมือนพี่ยุนเลยคู่กันใช่ไหม

ทุกคนหยุดมองด้วยสายตาเธอกล้าเน้อ  แล้วก็ไม่มีใครสนใจเธอ

นป : พี่ค่ะแล้วเค้าชอบกินอะไร

 พจขร :   ชอบกินปูจ๊ะ สั่งกินเยอะมาก แล้วก็แกงส้ม กินให้อร่อยนะพี่ไม่กวนล่ะ

ซูขิ/นฝ/นป/นช : ค่ะ   

จากนั้น 4 สาวก็นั่งเมาส์กันอย่างเมามัน อาหารอร่อยบรรยากาศดี ปลาทูทอดน้ำปลาหมดไปเป็นอย่างแรก  และกำลังจะสั่งเป็นจานที่ 2  แต่พอหันไปพบกับกลุ่มคนเดินเข้ามาเฮ้ยใครว่ะมาทำเสียบรรยากาศ  พอมองขึ้นชัดๆ พี่เสื้อชมพู นั่นพี่คยองแจนิ แล้วข้างๆ พี่คยองแจนั้นมันพี่ยุนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน   เฮ้ยตรูตายยยยยยยย  4 คนในโต๊ะนั้นเรียกว่าช๊อกมากจริงๆ  แต่ไม่ใช่แค่เรา 4 คนที่ช๊อก พี่ยุนที่ตอนแรกเดินคุยมาเสียงดัง เรียกว่าหยุดคุยค้างเหมือนกัน แต่แล้วเค้าก็จัดโต๊ะกัน พวกเราก็เอาแล้วสิทำไงดี ย้ายโต๊ะดีกว่า เพราะคาดว่าพี่คยองแจคงจะรู้แน่ๆ ว่าเราเป็นแฟนๆ ที่ตามอยู่เลยบอกกับพี่เจ้าของร้านว่าเดี๋ยวพวกนู๋ย้ายไปนั่งตรงโน้นก็ได้  ก็เตรียมตัวย้ายไป พี่โล้นเห็นเราลุกจะย้าย เค้าก็บอก sorry  พวกเราก็บอกว่าไม่เป็นไร  แต่พอจะย้ายพี่เจ้าของร้านก็มาบอกว่าไม่ต้องย้ายจ๊ะ เค้าให้นั่งตรงนี้ได้ ที่นั้งเค้าพอแล้ว  ก็กลับมานั่งที่เดิมจากบรรยากาศที่ตอนแรกเมาส์กันอย่างสนุกสนานเสียดังเหมือนเสียงหายไปจากโต๊ะทันที่  ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่ ซูชินั่งหันหลังให้พี่ยุน และทำเลก็ไม่สามารถที่จะหันไปมองพี่ยุนได้เลย   ทางฝั่งเกาหลีเริ่มสั่งอาหารกัน แล้วพี่เจ้าของร้านก็บอกว่าน้องมีใครพูดอังกฤษได้บ้างช่วยพี่สื่อสารหน่อย   นฝ. คนนี้ไปเรียนภาษาที่ออสเพิ่งจบ เธอบอกว่าเธอไม่สามารถพูดได้เธอช๊อกไม่เอาหนูไม่ไป   นป. เลยบอกฉันไปเองก็ได้  แต่ก็สังเกตว่าอาจจะไม่ต้องช่วยแล้วเพราะทางเกาหลีก็ใช้ศัพท์ธรรมดาพี่อีกคนที่พอจะเข้าใจเลยไม่ต้องให้ นป.ช่วย  บรรยากาศในโต๊ะ 4 คนตอนแรกมันเกร็งๆ แบบว่าทำไรไม่ถูก  พอสักพักก็เริ่มเฮ้ยไม่เอาเราอย่าเกรงสิ  เราไม่ได้ตามเค้ามานะ  เรามาก่อนแล้วเราก็ไม่ได้ทำไรผิด  อย่าเกร็งกันเลยสักพักบรรยากาศดีขึ้น คุยกันแบบว่าเมาส์กันไปเหมือนเดิม ทางฝั่งพี่ยุนตอนแรกก็คาดว่าเกรงๆ เหมือนกัน แต่พอสักพักเหมือนทางนั้นก็ไม่ได้เกรงมากแล้ว  ก็ได้ยินเสียงพี่ยุนหัวเราะเสียงดังเรียกว่าเสียงพี่ยุนเป็นเอกลักษณ์มาก   สักพักได้ยินเสียงดับตุ๊บ  ซูชิตกใจเกาหลีทำไรว่ะ  ที่ไหนได้ พี่ยุนกระโดดข้ามเก้าอี้ มายกรินเหล้าให้พวก Staff ทั้งโต๊ะ  บอกเลยรักมากเลย มันสุดยอดที่พี่ยุนเป็นคนอ่อนโยนแล้วก็รู้เลยว่าทำไมใครถึงอยากร่วมงานด้วย ปลื้มจ๊ะ    จากนั้นปูผัดผงกระหรี่ก็มาถึง ซึ่งซูชิไม่มีโอกาสได้เห็นพี่ยุนกินว่าเป็นอย่างไงเพราะนั่งหันหลังให้แถมไม่อยู่ในทิศที่เหมาะกับการแอบดู น้องๆ หัวเราะสะใจเป็นซูชิอยากนั่งใกล้ที่พี่ยุนเป็นไงอดดดดดด      จำไว้เลยทริปต่อไปไม่มีอีกแล้ว   สักพักมีแฟนๆ เริ่มจะรู้กันแล้ว  โต๊ะเราก็เริ่มเฮ้ยยยตรูไม่ได้บอกนะพี่คยองแจ   เรียกว่ามองพี่คยองแจก่อนเลยว่าตรูบริสุทธ์ใจนะโว๊ย   พอคนเริ่มเยอะ ฝั่งเกาหลีเริ่มมีอาการเกร็งๆ อีกแล้ว (อันนี้เป็นความรู้สึกนะ) จนพี่ยุนหันมาโบ๊กมือให้แฟนๆ ซึ่งบอกตรงโคตรน่ารักเลย   นช. โบ๊กมือให้แล้วเหมือนพี่ยุนจะเห็นเลยโบ๊กมือตอบ โอ๊ยยยยย แล้วซูชิล่ะ เค้าอยากโบ๊กมือให้พี่ยุนโบ๊กตอบบ้าง   ระหว่างนั่นก็ได้ยินเสียงพี่ยุนหัวเราะเป็นระยะ  นป.แอบเห็นพี่ยุนดูอะไรในมือถือ คาดว่าน่าจะเป็นคอนนิสสันฯ เพราะซูชิได้ยินเสียงอังกร และนป.เห็นเป็นสีแดงๆ    ประมาณ 3 ทุ่ม เกาหลีกินอิ่ม   สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อ พี่คยองแจ เดินมาข้าง พอซูชิหันไปเห็นก็เลยยิ้มให้ตามหญิงไทยยิ้มสวย 55555  พี่คยองแจก็หันมายิ้มให้แบบไม่หืนนะ(จะเรียกว่ามโนก็ได้แบบประมาณขอบคุณนะ) เรียกว่าเฮ้อพี่คยองแจหล่อเลยอะว่าเลย     แล้วที่ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดตอนที่พี่ยุนเดินผ่านโต๊ะ นป. พูดว่า "อปป้า บ๊ายบาย" ละพี่ยุนก็หันมา "บ๊ายบาย" *พร้อมยิ้มแบบคนเมาโซจู เมาเบียร์   แล้วพี่ยุนโค้งให้กับพวกเรา 4 สาว  เรียกว่าทำไรกันไม่เป็นฟินจนตายคาโต๊ะ  พอพี่ยุนไป พี่ที่เสริฟอาหารก็มาบอกว่ามีถามว่าเป็นไงบ้างโชคดีจริงๆ นะสมใจแล้วสิ มีแต่คนอิจฉา (พี่หารู้ไหมพวกนู๋เกือบต้องให้พวกพี่พาไปส่งโรงพยาบาลเสียแล้ว)    ส่วนป้าอีกคนก็บอกว่าป้านึกว่ามาด้วยกันเสียอีกเห็นนั่งกันเหมือนมาด้วยกันเลย (555+ป้าจ๋าพวกนู๋จะตายเอาคราวแรกที่เห็นว่าใครมา)   จากนั้นก็มีหลายคนเข้ามาดูว่าพี่ยุนกินอะไรบ้าง  ถ่ายรูปกันไป   สักพักพี่เจ้าของร้านก็เข้ามาคุยว่าเป็นไงบ้างจ๊ะ  เลยบอกไปพร้อมกันว่าช๊อกค่ะพี่  พี่ไม่รู้จริงๆใช่ไหมว่าเกาหลีเค้าจะมา พี่เค้าก็บอกว่าไม่รู้จริงๆ     จากนั้นก็เช็คบิลกันไปเสียไป 1200 บาท  มื้อนี้คุ้มมากมาย   เลยหันไปที่โต๊ะที่พี่ยุนกิน  ไปดูว่าพี่ยุนกินไรบ้าง สภาพเป็นไง

ซูชิ :  ว้าววววว พี่ยุนกินปูผัดผงกระหรี่

นป : พี่ๆ หนูขอช้อนที่พี่ยุนใช้ได้ไหม

ซูชิ : จะดีหรอ  / พี่ค่ะนู๋ขอช้อนกับส้อมได้ไหม

พี่คนเสริฟ : ได้พี่คิดชิ้นล่ะ 500

ซูชิ / นป : ได้ค่ะ แบบว่าเสียงดังฟังชัด

พี่คนเสริฟ :  ไม่เอาหลอกเก็บไปเถอะ 

แล้วก็กลับมาที่โต๊ะ  สรุป ซูชิ ได้ส้อม นป ได้ช้อม นช ได้ขวดเชจูกับตะเกียบ  แล้วหันไปหา นฝ เธอไม่ได้อะไรเลย  แล้วก็งองแงว่าไม่เหลืออะไรให้นู๋เลยพวกพี่  เลยบอกไปว่าแก้วไปเอามาจิ  เท่านั้นล่ะ นฝ ไปหยิบมาดมสูดกินพี่ยุนจากแก้ว (++  แต่ล่ะคนดูเป็นโรคจิตมาก   จากนั้นก็ขอบคุณพี่คนเสริฟ และพี่เจ้าของร้าน  พร้อมบอกว่าถ้ามาคราวหน้าจะมากินที่ร้านนี้อีกนะ     อ้อพี่เจ้าของร้านบอกว่าทางเกาหลีบอกว่าที่ร้านทำอาหารอร่อยกว่าที่ โรงแรมเลยมากินที่นี้  อันนี้ซูชิก็บอกว่าจริง 100 % อาหารโรงแรมไม่อร่อยเลย   พอออกจากร้านก็ไปส่ง นป กับ นฝ ที่รร. เพราะ นป จอดรถไว้ พร้อมบายบ๊ายพี่ยุน (ประมาณแม้ไม่เจอหน้าบายบ๊ายกับรร.ก็ได้ว่ะ)  จากนั้นก็ต้องรีบขับรถกลับบ้านมาแบบตัวลอย ขับมาถึงกทม เรียกว่าไม่ถึง 1 ชั่วโมง เรียกว่าโคตรฟินเลย  

18.12.13 ผู้ชายกินเฟรนฟรายน่ารักที่สุดในโลก

ตื่นมาอยากไปอัมพาวา  แต่เราก็ควรที่จะทำงานเพื่อหาเงินไปหาผู้ชายยยยย   ประมาณตัวอยู่ กทม . แต่ใจอยู่อัมพาวา มากค่อยถามน้องๆ ที่ยังอยู่ว่าเป็นไงบ้าง แต่น้องๆที่อยู่ก็ไม่ได้ไปส่งพี่ยุนไปถ่ายเพราะพวกเธอบอกว่าเธอฟินมากแล้วไม่ไปแล้ว   แต่ นป บอกว่าเธอไปไหว้ต้นมะพร้าวตรงนั้นมาให้แล้วนะ 555+   

แล้วเวลาที่ไม่อยากให้มาถึงก็ต้องมาพี่ยุนต้องกลับเกาหลีแล้ว แงแงๆ

แลกบัตรเข้าสนามบินไป เพราะต้องเอากล้องเข้าไปด้วย  

พี่การท่า : มาส่งเกาหลีใช่ไหมเรา

ซูชิ :  พี่รู้ได้ไง    

พี่การท่า : ก็เห็นเอากล้องเข้ามากันหลายคนแล้ว ใครอะที่มา

ซูชิ :  ยูโน ยุนโฮ ดงบังชินกิ พี่รู้จักป่ะ

พี่การท่า : ไม่รู้จัก 5555+

แล้วก็เฝ้ารอการมาของพี่ยุน  โดยรู้ว่าข้างนอกเค้ามี Project  เรียกพี่ยุนกัน 5555+ ดีๆ น่ารัก เรียกว่าซ้อมกันหลายรอบจนคนที่รอข้างในเริ่มงงว่าอันไหนของจริง   จนพี่ยุนเข้ามาในสนามบิน ตอนผ่านตมเข้ามาเห็นพี่ยุนยิ้มก็ดีใจสุดๆ  บอกตรงไม่ใช่ไม่กลัวจะเกิดเหตุการณ์เหมือนตอนนั้น  แต่ที่ช๊อคมากกว่านั้นพี่ยุนเดินในสนามบินเลยนะ ที่แรกนึกว่าจะนั่งในเลาส์ก่อนแต่นี้ไม่พี่ยุนเดินในสนามบินเลย แม่เจ้าเดินข้างพี่ยุนอีกแล้วพี่ยุนเดินไปถึงเกท C4 ซึ่งก็ถือว่าเดินไกลพอสมควรเลย

 จากนั้นพี่ยุนก็ลงไปนั่งรอในเกท พอนั่งเสร็จพี่ยุนก็ถ่ายรูปกับ garde การท่า ทั้ง 2 คน ซึ่งพี่ยุนน่ารักอะไม่ถือตัวเลย  

 ส่วนพี่คยองแจก็เดินออกไปข้างนอกตอนแรกก็นึกว่าไปไหน กลับมามีถุงเบอร์เกอร์มาให้พี่ยุน   พี่ยุนก็กินเบอร์เกอร์ก่อน กินแล้วเหมือนจะมีอะไรติดปากพี่คยองแจก็เช็ดปาก แม่เจ้า (คยอง)แจยุน(โฮ) มากกกกก เรียกเสียงกรี๊ดคนที่เฝ้ามองตรงนั้นได้ดังเลย  พอสักพักพี่คยองแจก็นั่งลงมองมาทางที่ซูชินั่งอยู่เรียกว่าเก็บกล้องทันที  แต่คนข้างๆ ไม่ได้เก็บ พี่คยองแจเลยเหมือนบอกว่าให้บอกคนข้างด้วยว่าห้ามถ่าย คราวนี้ก็เลยบอกว่าเค้าไม่ให้ถ่ายเราก็มองฟินไปพี่ยุนกินเบอร์เกอร์ได้น่ารักมากเคี้ยวตุ้ยๆ มากกกกกก  คนมาถึงตอนกินเฟรนฟราย แม่เจ้าซูชิไม่ไหวแล้วต้องยกกล้องขึ้นมาถ่ายเพื่อให้ทุกคนได้เห็นความน่ารักกกกกกกกกกของพี่ยุน    แต่ที่ขำคือพี่ทีมงานจะคอยมองว่าใครถ่ายรูปบ้าง แล้วค่อยบอกพี่คยองแจจะเป็นคนไปชี้ว่าห้ามถ่ายนะ   แล้วก็ถึงเวลาที่พี่ยุนต้องไป มันเป็นคนล่ะจุดเลยอดเห็นพี่ยุนโบ๊กมือให้แต่แค่นี้ก็ฟินสุดๆ แล้ว  

จบทริปด้วย ยุน(คยอง)แจ 

จบการเวิ่นเว้อกับทริปตามติดพี่ยุน  ><   

ปล: คงมีคำผิดมากมาย ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วย อีกอย่างทุกอย่างที่เขียนมันเป็นมุมมองของซูชิเท่านั้นนะจ๊ะ